Oerol 2023

Na drie jaar was ik eindelijk weer op Oerol. Het was een prachtige editie. Veel mooie voorstellingen, straattheater en muziek. Ik heb het nog niet eerder meegemaakt dat het alle dagen prachtig weer was. Het is een beetje laat, maar toch een terugblik.

In 2020 en 2021 ging Oerol niet door vanwege Corona. In 2023 moest ik om gezondheidsredenen Oerol voorbij laten gaan. Maar dit jaar 8 van de 10 dagen op Terschelling. Het festival terrein was voor het eerst bij Paal 8 in West aan Zee. Geen groot succes. Te klein en weinig sfeer. Gemis van de hele dag door verrassende dingen. Het werd een beetje goedgemaakt het festivalterrein op het strand. Dat was heerlijk. Daar bijvoorbeeld genoten van Someone in een ochtendconcert van 11.00 tot 12.00 uur. 

Onder de grond met Touki Delphine

Bij Touki Delphine mocht je onderuit gezakt gaan zitten/liggen in een auto stoel. Boven onze hoofden hing een indrukwekkend gevaarte van allerlei auto-onderdelen. Remleidingen, accu’s, lampjes, relais en nog veel meer. Het licht ging uit en we werden meegenomen in de verbeelding van wat er onder de grond allemaal gebeurd. Beweging, vormen van communicatie, informatie-uitwisseling, gezoem, plotseling geluidjes, knipperende lichtjes. Ik vond het een mooie beleving. Vooraf werd aangegeven dat het een bijna meditatieve beleving kan zijn. In slaap vallen is dan mogelijk. Ik zag naast mij iemand die zich eraan overgegeven had.

Muziek maken en dansen tegelijk door de dansers van Hush

De Dansers is een bewegelijke band van dansers en muzikanten, onder leiding van choreograaf/danser Josephine van Rheenen en componist/muzikant Guy Corneille. Ze stralen levensdrift uit. Dat is ook zeker hun bedoeling: ‘De Dansers gelooft in het bijzonder in de waarde van dans op jonge leeftijd. Dan zit je lichaam vol beweging, vráágt om rennen, springen, aanraken. Dan moet in je brein de fantasie op hol kunnen slaan. Wat je als kind misloopt, haal je later niet meer in’. Een intense en energieke voorstelling met dans, muziek en zang. Je ziet niet vaak dat een danser een gitaar ter hand neemt en een andere danser een saxofoon of dat de drummer en de percussionist gaan dansen en zingen. De locatie waar Hush plaatsvond was ideaal. De dansers konden van het podium het bos in rennen. Dan kwamen ze weer plotseling te voorschijn en pakte een muziekinstrument en speelden om dan weer over te laten gaan in dans. Ze kwamen energiek in tweetallen op besprongen elkaar, werkten elkaar naar de grond, lieten elkaar los en gingen even rap weer af. De vanzelfsprekendheid waarmee dans bij hen naadloos overgaat in soms opzwepende muziek, de momenten van verstilling, de zang van Corneille bewees de levensdrift.

De voorstelling Het Nut had iets ongemakkelijks en iets irritants

Theatermaker Greg Notrott heeft geld nodig. Geld van het publiek, maar alleen overtollig geld. Met allerlei berekeningen, denkexercities en een invuloefening maakte hij berekeningen en liet hij zijn publiek onder ogen zien dat velen overtollig kapitaal hebben. En waarom zou je dat niet besteden aan Greg’s plan om de wereld te redden. Het plan was niet meer dan een indrukwekkend resort waar vanuit de hele wereld mensen bij elkaar komen om onze financiële wereld opnieuw te doordenken en in te richten. 

Dear Beloved Friend van Dries Verhoeven

Een hoogtepunt op Oerol 2023. Een prachtige, verrassende en bijzondere voorstelling over migratie, vooroordelen, de spiegel voor de vermeende suprematie van Europa, de machtsverhouding tussen de performers en het publiek, de hoop en het gevecht voor een goed leven.

Op 14 juni zat ik om 22.30 uur in het bos voor een groot scherm. Je gaat straks een voorstelling zien gespeeld door Nigeriaanse performers van Laos, Nigeria. Dat is al aardig verrassend. Op het scherm rij je door straten van Laos. En dan loopt er een Nigeriaanse performer in de straat. In onze richting als publiek. Een voice-over beschrijft het dagelijks leven van de witte Europeaan en wat er leeft onder migranten. Op een gegeven moment werd er uitgezoomd en zag je de performer op een loopband in een loods in Laos. Daar vandaan zagen we de rest van de voorstelling. De Westerse angst voor migratie werd scherp neergezet. Het werkelijke leven in Afrika werd afgewisseld met de voorstellingen van het Afrikaanse leven door de bril van de Europeaan en de nachtmerries van de Europeanen. Speelden de performers de Europeaan dan droegen ze een lelijk wit masker over hun hoofd. Zoals zo vaak verandert het beeld van externe bedreigingen en angsten dat aan het Europese publiek wordt voorgesteld, al snel in een spiegel waarin we bedreigingen, angsten en demonen in onszelf zien. Zijn deze migranten louter toekomstige vluchtelingen, of zijn het ook onze toekomstige ziekenverzorgers, onze bedpartners, onze collega’s, onze leiders? Ik bleef tot het eind gebiologeerd kijken naar de performance op het scherm. Was het trouwens echt life? Ja, aan het einde van de voorstelling communiceerden de performers met het Oerol publiek. 

De wijze les van de Wereld van Wie

In de Wereld van Wie vertelt acteur Phi Nguyen zijn levensverhaal met een uitgebreide muzikale omlijsting. Van een moeizame 43 dagen durende boottocht vanuit Vietnam tot mooie jeugdherinneringen na aankomst in Nederland met Tielse Flipje (gespeeld door Rita van Huuf). Een deel van het verhaal wordt door Phi zelf verteld, maar ook een groot deel door zijn vader en moeder (gespeeld door Niki Verkaar en Jacobien Elffers). Het verhaal begon en eindigde met de viering van Vietnams Nieuwjaar. Daarbij worden ook de overleden dierbaren herdacht en geëerd. En daarbij wordt gegeten. Zo’n Nieuwjaarsmaaltijd traditioneel met geurige rijst met bamboe en tofu, en een kopje miso-soep werd voor de bezoekers opgediend na de voorstelling. Wereld van Wie gaat over iemand die alleen kan aarden als hij de tradities van zijn moederland kan eren. Een wijze les. 

Voor veel bezoekers was de Wereld van Wie een prachtig en ontroerend theatraal reisverslag, dat door de hoge zintuiglijkheid van de vertelling – vol beschrijvingen van geuren, kleuren, smaken en geluiden – helemaal tot leven kwam. Ik vond het een mooie voorstelling, maar heb de ontroering niet zo sterk gevoeld.

De breakdancers van Remla

In 2020 ontving breakdanser Redouan Ait Chitt (Redo) een Koninklijke onderscheiding omdat hij veel jongeren waaronder mensen met een beperking gestimuleerd heeft om te gaan dansen. Redo heeft een lichamelijke beperking, maar dat weerhoudt hem er niet van om virtuoos te dansen. Samen met Denden Karadeniz speelde Redo de hiphop theatervoorstelling Remla. Remla betekent zand in het Arabisch. Hoe passend op Oerol. Met de muzikale omlijsting van het Amsterdams Andalusisch Orkest maken de dansers een reis naar hun roots.  

BOG met het leed van de dertiger

Lisa Verbelen, Sanne Vanderbruggen, Judith de Joode en Benjamin Moen speelden 10 jaar geleden als twintigers hun eerste voorstelling op Oerol. Na 10 jaar zijn ze terug als dertigers, maar nog altijd bezig met het herstructureren van het leven. In snelle monologen en dialogen komen veel herkenbare gekkigheden van het dagelijkse leven langs. Een zeer vermakelijke voorstelling.

Vijfpoort

In café de Vijfpoort was de hele week veel te beleven op muziekgebied. Genoten van de Tribute to the Doors

Het optreden van Tim Knol was ’s avonds en moest om die reden binnen. Dat betekende dat slechts een beperkt (vroeg aanwezige) gezelschap bij het optreden konden zijn. Wij waren te laat, maar buiten was het zeer gezellig. Zeker toen we een bekende tegenkwamen. 

Indrukwekkende dans van Wabi Sabi Theater

Het Wabi Sabi theater speelde de voorstelling Terecht in de St. Brandanuskerk in Midsland. Ik vond het een geweldige voorstelling. Ons rechtssysteem werd doorgelicht door van alle kanten het systeem te benaderen, met nuance. De drie performers Martin Franke, Amber Veltman en Juersson Hermanus, hadden erg weinig ruimte op het toneel. Hun beperkte ruimte werd ook nog eens bepaald door veel verticaal bewegen naar onder het podium en omhoog in kubussen. De voorstelling had enorme vaart. Dat maakte het spelen en voortdurend dansen in rap tempo van vooral Amber en Juersson indrukwekkend. De spelers namen steeds andere rollen aan. De rechter, de advocaat, de politie en de gevangene werden wisselend gespeeld. De gevangene had een duidelijk verhaal dat we zeker moesten horen. Er zijn verklarende omstandigheden, maar er is ook altijd een moment van een keuze!

Intrigerende voorstelling van Eva Meijering

Mijn laatste voorstelling was Salt van Eva Meijering met muzikale ondersteuning van Michelle Sambi. In het prachtige decor van een duinpan bij het Heartbreak hotel in Oosterend. Eva ligt ontbloot in het zand omringd door een stellage van tentakels die later in beweging kwamen en de octopus voorstelden. Eva begon haar voorstelling met aankleden en nam ons mee in een intrigerend magisch realistisch verhaal waarin de strijd van controle en overgave aan jeuk centraal stond. Theatermaker en actrice Eva Meijering speelde de voorstelling op basis van momenten uit haar eigen leven. Zij kan haar lichaam soms als het ware uitzetten. Waar mensen normaliter niet lang de verleiding kunnen weerstaan om aan een jeukende plek te krabben, probeert Meijering al haar hele leven niet toe te geven aan de jeuk van haar eczeem. 

En natuurlijk was er straattheater

Dansgezelschap Amenti was op diverse plekken op het eiland te zien. Waarschijnlijk het beste straattheater van Oerol 2023. Het is het gezelschap van Gil Gomes Lael of te wel Gil the Grid. Deze danser heeft een bijzonder verhaal. Is in moeilijke omstandigheden opgegroeid in Rotterdam. Heeft in 2013 een psychose gehad. Hij is er niet voor behandeld, maar heeft zich er door heen gedanst. Een paar weken na die psychose werd hij wereldkampioen experimentele dans op het Franse kampioenschap Juste Debout. In 2017 haalde hij de finale van Holland Got Talent. Op Oerol danste Gil zelf, maar gaf hij ook volop ruimte aan andere zet getalenteerde dansers van zijn dansgezelschap.