Even niet fijn D66’er te zijn

Het was voor een D66’er geen pretje om Kamerleden te zien die op een gênante manier bellend wegdoken voor vragen van de pers. Daarna het pijnlijke interview van Floor Bremer van RTL met Jan Paternotte en donderdag 21 april de persconferentie met Sigrid Kaag en partijvoorzitter Victor Everhardt. De verkiezingsslogan ‘We laten iedereen vrij, maar laten niemand vallen’ kreeg een beetje vieze bijsmaak.

De verzamelde parlementaire pers was uitermate fel op de persconferentie van Sigrid Kaag en Victor Everhardt. Ze hadden het voor elkaar gekregen om Kaag en Everhardt een dag eerder, dan door D66 was gepland, te laten opdraven om verantwoording af te leggen over de bejegening van het slachtoffer van grensoverschrijdende gedrag door Frans van Drimmelen. Natuurlijk werd er door de D66’ers in alle toonaarden spijt betuigd, maar het was niet overtuigend genoeg voor de hyena’s van de pers. Ze bleven bijten in de benen van de D66’ers. Ze drongen Sigrid Kaag en Victor Everhardt behoorlijk in het nauw. Een oprechte spijtbetuiging werd onmiddellijk gepareerd met een nieuwe aanval. Sigrid Kaag heeft flinke beoordelingsfouten gemaakt. Het is verbijsterend dat zij niet uitgebreid gesproken heeft met het slachtoffer. Niet in maart 2021, niet in mei 2021 en ook niet vlak voor de persconferentie. En het is vreemd dat Kaag de inhoud van het vertrouwelijke rapport nog steeds niet kent. D66 heeft de wensen van het slachtoffer niet gehonoreerd en is pas in actie gekomen onder druk van de publicaties in de Volkskrant. Op basis van die artikelen, de harde aanpak op de persconferentie en de weifelende reacties van vooral Victor Everhardt, lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat het huidige en vorige bestuur van D66 de zaak erg slecht hebben behandeld. Ter illustratie van het gebrek aan compassie met het slachtoffer bij Victor Everhardt lezen we in de Volkskrant: Everhardt heeft het slachtoffer uitgenodigd voor een gesprek in Den Haag. Hij had natuurlijk moeten vragen of hij bij haar langs had mogen komen!

Prijsschieten voor de pers

Deze kwestie was voor de parlementaire pers een heerlijk item om op los te gaan. Je hoeft geen moeilijke dossiers eigen te maken om er iets van te begrijpen. Je kunt zo je mening geven en de schuldigen aanwijzen en veroordelen. Dit is met veel verbaal geweld en op veel plekken tegelijk gebeurd. Dit zal niet zomaar overwaaien. In veel nieuwsberichten en columns worden Kaag, Everhardt en D66 aan de schandpaal genageld. Voor de aangekondigde maatregelen om problemen in de toekomst te voorkomen en veiligheid te bieden aan medewerkers van de partij was weinig aandacht en begrip. Sigrid Kaag heeft gebrek aan menselijkheid toegegeven, maar heeft onvoldoende de explosiviteit van de ontstane situatie ingeschat door het speurwerk van de journalisten van de Volkskrant. Kaag heeft niet gehandeld in de geest van de uitspraak van Madeleine Albright, die ze zelf graag citeert als ze over grensoverschrijdend gedrag spreekt: ‘Er is een speciaal plekje in de hel voor vrouwen die andere vrouwen niet helpen’. De lievelingsvraag van de pers is: moet Sigrid Kaag opstappen? Velen van de pers vinden van wel, ik vind van niet. Deze kwestie is een duidelijke bestuursaangelegenheid. De politiek leider van D66 is betrokken geraakt, omdat het bestuur steken heeft laten vallen. De wijze waarop het bestuur is omgegaan met het slachtoffer en de behandeling van het openbare- en het vertrouwelijke rapport bieden niet veel vertrouwen voor de toekomst. Het lijkt me onvermijdelijk dat de voorzitter van het bestuur hier consequenties uit moet trekken. Het is nog maar kortgeleden dat leden van D66 hebben gestemd voor een nieuwe partijvoorzitter. Victor Everhardt kreeg 54% van de stemmen en Janarthan Sundaram 44%. Mijn stem ging uit naar de laatste. Hoe zou Janarthan in deze kwestie hebben gehandeld?

Tot slot nog dit: de agressiviteit waarop Kaag en Everhadt door de pers werden getrakteerd, leidde de dagen daarna tot enige reflectie. Misschien ging dit wel wat ver, vroegen journalisten zich hardop af? En voor D66: tijd heelt veel wonden, maar dat zal voor het gehavende imago van D66 en Sigrid Kaag waarschijnlijk niet genoeg zijn. Kaag heeft tijdens de verkiezingscampagne veel gesproken over nieuw leiderschap en een andere bestuurscultuur. Het wordt tijd dat zij een goed doorwrocht stuk schrijft over bestuurscultuur met inspirerende vergezichten en heel concrete uitwerkingen. Het zou fijn zijn als ze op deze manier het bezoedelde onderwerp bestuurscultuur weer glans kan geven en een nieuw perspectief weet te bieden voor politici, bestuurders en uitvoeringsorganisaties.  

Michiel Verbeek, 23 april 2022